بروز رفتارهای پرخاشگرانه در محیط ورزشی و عدم مدیریت موقعیت های خشم انگیز ورزشی، باعث تاثیر منفی بر فنون و مهارت های آموخته شده ورزشی می شود. بطوری که عدم کنترل خشم باعث شکست در اجرای دقیق و موفق فنون، مهارت ها و وظایف ورزشی می شود که این امر منجر به عدم تعادل روانی فرد در محیط ورزشی شده و باعث مختل شدن اجرای فنون و مهارت ها و افت کیفیت فعالیت ورزشی می شود. از طرفی استفاده از برنامه های پیشگیری و مداخله اولیه باعث بهبود یادگیری راهبردهای مدیریت خشم و مهارت های حل مسأله می شود و می تواند تا حدودی از بروز مشکلات جلوگیری به عمل آورد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مدیریت خشم با رویکرد شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و سازگاری اجتماعی، عاطفی و تحصیلی کاراته کاران شهرستان تبریز می باشد.