از دیدگاه مردم‏شناسی مجسمه شهری وظیفه مهم تری نسبت به مجسمه موزه ای دارد چراکه مردم مخاطبان روزانه و دائم آن هستند. مجسمه‏های شهری علاوه بر ارتباط دائمی با مردم، وظایف مهم و خطیری همچون زیباسازی فضای شهری، هویت‏بخشی به فضای شهر، ایجاد تصور ذهنی، یادآوری خاطرات جمعی، انتقال پیام های ارزشمند، بیان احساسات، مفاهیم معنوی و همچنین انتقال فرهنگ و تاریخ را هم برعهده دارند. پژوهش حاضر براساس روش مردم شناسی ژرفانگر به بررسی مجسمه های شهری و تحلیل مردم‏شناختی آن در شهر تهران (مطالعه موردی پارک ملت) می پردازد. در تحلیل اطلاعات از نظریات کارکردگرایی، انسان شناسی تفسیری، نشانه شناسی و زبان شناسی استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد مجسمه‏های شهری، ابزاری موثر و با ارزش درجهت ارتقاء هویت فرهنگی، اجتماعی و غنی سازی هویت بومی می باشد و به‏دلیل پیوند عمیق با زندگی روزمره، احساسی از تعلق مکانی و وابستگی ذهنی در شهروندان آن شهر ایجاد می کند. نمادهای شهری نیز در صورت هماهنگی با محیط، نگاه هر بیننده را به خود جلب کرده و به آن شهر هویت می بخشد. این پژوهش ابتدا به ارائه مطالعات نظری در خصوص مجسمه ها پرداخته، سپس نتایج مطالعه ی میدانی و مصاحبه با عابرین پارک ملت را مورد بررسی قرار داده است. نتایج قابل توجهی درخصوص دیدگاه افراد جامعه نسبت به مجسمه های شهری با بررسی پاسخ های به‏دست آمده از جامعه پژوهشی و دسته بندی مجسمه ها براساس کارکرد، به اثبات رسیده است. این نتایج نشان می دهد که مخاطبان مجسمه های شهری شاید دانش و تخصص هنری نداشته باشند، اما برایشان اهمیت دارد اثری که در فضای شهری اجرا می شود، از کیفیت اجرایی و هنری مناسبی برخوردار بوده و هر کجا که این نکات زیبایی‏شناسانه رعایت نشده، اثر را مورد انتقاد قرار داده‏اند.