صنعت توریسم یکی از بزرگ ترین و پربازده ترین فعالیت های اقتصادی در دنیاست، گردشگری به تنهایی نمی تواند منجر به توسعه کشور شود، ولی با ورود گردشگر به تدریج نیاز به تغییر و ایجاد امکانات برای اقامت، جابه جایی و سایر فعالیت های مربوطه، به وجود می آید. این پژوهش با در نظر داشتن این دو موضوع مهم و مرتبط کردن این دو با هم، از نگاهی متفاوت و به روز به مسئله گردشگری و شبکه اجتماعی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، استفاده از شبکه اجتماعی به عنوان یک ابزار قدرتمند برای انتخاب مقاصد گردشگری به وسیله گسترش استفاده از مدل پذیرش فناوری است. جامعه آماری شامل گردشگرانی است که در دی ماه سال 93 از طریق شبکه های اجتماعی فیسبوک و اینستاگرام با ایران آشنا شده اند. نمونه گیری از طریق فرمول کوکران به تعداد 180 نفر و افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. پس از تعیین و تأیید شاخص های مرتبط با متغیرهای اصلی مسأله، پرسشنامه آنلاین تهیه شد و در نمونه آماری توزیع گردید. بدین منظور، برای مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار amos22 و هم چنین برای برازش مدل و بررسی سوال تحقیق از تکنیک تحلیل مسیر بهره گرفته شده است. نتایج بدست آمده از مدل پذیرش فناوری نشان می دهد که سودمندی ادراک شده از این فناوری، سهولت استفاده، احساس مفرح بودن و تبلیغات دهان به دهان الکترونیکی، بر نگرش گردشگر و نگرش گردشگر بر نیت رفتاری دارای تاثیر مثبت و معناداری است.