این مطالعه در پی بررسی موقعیّت متنی راوی در رمان طبل حلبی گونترگراس است. توجّه پژوهش حاضر بر روابط درونی اظهارات دگرزبانه (heteroglot) بدانگونه که در کلام راوی اوّل شخص و غیر قابل باور داستان، اوسکار ماتزراس، نمود یافته و در پرتو مفاهیم باختینی کارنواله و چندآوایی (polyphony) می باشد. بر مبنای گریزپایی و بیقیدی عمل داستان پردازیِ راوی، جهان کارنواله و شادمانه خلق میگردد؛ جهانی که در آن اظهارات عدیده به حاشیه رانده شده، عاری از صوت، و بیگانه به تعامل با نیروهای مردسالارانه و جزم اندیشانه میپردازند که متعلّق به فرهنگ سلطه گر میباشند. با به کارگیری مفهوم ابهام پذیریِ روایی در طبل حلبی به تبیین اصل اجتماعی-التقاطی باختین میپردازیم که از طریق اظهارات چند لایه و دگرزبانه دگر کلامی عمل مینماید؛ اصلی کارکردی و در عین حال بن مایه ای از روایت که بر اساس ماهیّت زمانی-مکانی و بافتهای اجتماعی-تاریخی زبانها کار میکند.