هدف از این پژوهش بررسی سیاست های برنامه ریزی شهری در راستای تقویت شبکه های اکولوژیکی و استفاده از رویکرد تلفیقی برای برنامه ریزی، طراحی و مدیریت محیط زیست رودخانه زاینده رود و یا به عبارت دیگر رویکرد پایداری اکولوژیکی است. بخشی از این سیاست ها از جمله استراتژی های مدیریت شهری پایدار ، با بررسی تجارب کشور هایی که زمانی با مشکل مشابهی به این وضع روبه رو شده اند ، اقتباس گردیده است . به منظور دستیابی به این نتایج در این تحقیق توصیفی تحلیلی از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است.با استفاده از تکنیک دلفی ، ارزش گذاری و اولویت بندی سیاست ها انجام گرفته و راهبرد های تحقق پذیر و خاص رودخانه زاینده رود در مقیاس های مختلف ملی ، منطقه ای و شهری ارائه گشته است .