امروزه در صنایع خودرو سازی مخصوصاٌ خودروهای سواری سعی بر آن است تا حد امکان خودرو و در واقع سرنشینان آن را در مقابل ارتعاشات ناشی از سطح جاده محافظت نمایند، اما متأسفانه افزایش مقاومت سیستم تعلیق خودرو در مقابل ناهمواری جاده سبب کاهش توانایی خودرو در هنگام مانورهای پیش رو می گردد. به منظور حل این مشکل، محققان و طراحان خودرو به جای سیستم تعلیق های غیر فعال از تعلیق های هوشمند استفاده می کنند، که یکی از انواع این سیستم ها، سیستم تعلیق نیمه فعال با سیال مغناطیسی (mr) می باشد. در این تحقیق با استفاده از شبکه عصبی انعطاف پذیر یک خودرو سواری کلاس سدان، که دارای سیستم تعلیق نیمه فعال با سیال مغناطیسی می باشد را در مقابل تغییرات سرعت خودرو، جرم فنربندی شده و پروفیل جاده، به گونه ای کنترل گردیده که با حفظ پایداری خودرو وضعیت راحتی سفر آن بهبود یابد. بدین منظور برای مدل سازی رفتار غیر خطی میراگرهای mr از مدل چند جمله ای چوی استفاده شد. در این راستا جهت تعیین ضرایب میرایی مناسب و هم چنین ضرایب کنترلر pid به کار رفته در سیستم کنترلی از الگوریتم ژنتیک چند هدفه استفاده شد. در نهایت مدل در نرم افزار کارسیم و متلب-سیمولینک شبیه سازی شده و نتایج مربوط به تأثیر ضریب میرایی بر رفتار تعلیق در حضور شبکه عصبی انعطاف پذیر بر سرعت و خطای سیستم کنترلی مورد بررسی قرار گرفت.