شادکامی به عنوان عنصری حائز اهمیت در بررسی رفتارهای فردی و جامع شناختی قلمداد می شود و از مهم ترین نیازهای روانی بشر است که تأثیر عمده ای بر شکل گیری شخصیت و سلامت روان دارد. در دهه های اخیر علیرغم پیشرفت روزافزون در زمینه تکنولوژی، بهداشت ، آموزش و همچنین افزایش تولید ناخالص داخلی در بسیاری از کشورها، مطالعات انجام شده حاکی از کاهش میزان شادکامی در اکثر جوامع می باشد. با توجه به اهمیت موضوع ما نیز در این پژوهش به بررسی اثر فقر، نابرابری درآمد و شاخص توسعه انسانی بر شادکامی در کشورهای منتخب در دوره 2012-2005می پردازیم. بدین منظور، از داده های مربوط به 100کشور جهان، با رویکرد پنل استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان دهنده این است که فقر، نابرابری درامد و شاخص توسعه انسانی اثر مثبت و معناداری بر شادکامی دارند.