چکیده اصل یا قاعده صحت یکی از اصولی است که با مستندات فقهی همچون آیات ،روایات ،اجماع وبنای عقلا توسط شارع مقدس در جهت مصلحت نوعیه تسهیل و جلوگیری از عسر وحرج افراد در جامعه مشروعیت یافته است، اصل صحت به دو معنای وضعی و تکلیفی، دارای کاربرد است.صحت تکلیفی به معنای درستی وجواز و عدم حرمت وگناه بودن عملی یا قولی که شک در عدم جواز و حرمت و کذب آن داریم مطرح می شود، قاعده ی صحت با قواعدی مانند سوق مسلمین ، ید، فراش و طهارت و برائت مرتبط است. در این پژوهش اصاله الصحه به معنای تکلیفی در فعل و قول دیگران اعم از اعتقادات، احکام، عبادات و نقش آن در تسهیل امور جامعه وعدم عسر وحرج در زندگی فردی و اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. این که آیا این قاعده فقط فعل و قول مسلمان یا عادل و یا غیر مسلمان و شخص فاسق و در معرض اتهام را نیز شامل می شود، بخش دیگری از مسائل این پژوهش می باشد. کاربرد اصل صحت به معنای تکلیفی علاوه بر جنبه ی فقهی وحقوقی، دارای جنبه اخلاقی است وحسن ظن نسبت به اعمال و اقوال دیگران را شامل می شود، مگر این که عدم جواز و فسق بودن عمل و یا کذب سخن احراز شود. مطابق اصل صحت، قول و فعل مسلمانان و حتی غیر مسلمان و شخص فاسق و طفل ممیز هنگام شک، تا دلیلی بر خلاف آن احراز نشده است، حمل بر صحت می شود. در تعارض اصل صحت با استصحاب اعم از حکمی و موضوعی ، این اصل با توجه به اماره بودن مقدم می شود. به علاوه اجرای اصل صحت به معنای تکلیفی در اقوال و افعال دیگران و پرهیز از سوءظن، سبب آرامش روحی و روانی فرد وجامعه و رهایی از گناه شده و تأثیر زیادی در جلب محبت دیگران وعدم دشمنی وحسادت آنان دارد . کلمات کلیدی : اصل صحت، اصاله الصحه تکلیفی، حسن ظن، اباحه، حلیت، برائت ، اماره .