هدف اصلی پژوهش بررسی تأثیر آموزش سازمانی بر توانمند سازی کارکنان بانک تجارت شهر اهواز بود. تحقیق حاضر از حیث هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این تحقیق عبارت است از کلیه کارکنان شعب بانک تجارت شهر اهواز که شامل 300 نفر می باشند. با توجه به حجم جامعه آماری، جهت تعیین حجم نمونه آماری از فرموی کوکران استفاده گردید و بر این اساس حجم نمونه آماری 150 نفر تعیین گردید. این تعداد از کارکنان، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی از بین تمامی اعضای جامعه آماری پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های مورد نیاز پژوهش از دو پرسشنامه آموزش سازمانی و توانمندسازی کارکنان استفاده شد. برای تأیید روایی پرسشنامه، از روش محتوایی استفاده گردید و روایی پرسشنامه به تأیید پنج نفر از اعضا هیأت علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه شهید چمران اهواز و ده تن از کارکنان شعب بانک تجارت اهواز رسید. پایایی دو پرسشنامه آموزش سازمانی و توانمندسازی کارکنان نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 83/0 و 87/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه و آزمون سوالات، از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی و حداقل و حداکثر نمره) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون) استفاده شده است. یافته های پژوهش در زمینه سوالات پژوهش نشان داد که ارتباط معنی داری بین آموزش سازمانی و توانمندسازی کارکنان وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که بین آموزش سازمانی و مولفه ی احساس شایستگی، احساس استقلال و احساس موثر بودن رابطه معنی دار وجود دارد اما بین آموزش سازمانی، احساس معنی دار بودن در شغل و احساس اعتماد در شغل، رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که آموزش سازمانی در گام اول می تواند مولفه احساس شایستگی توانمندسازی را به میزان 04/0 پیش بینی کند. در گام دوم مولفه احساس معنی دار بودن وارد الگو شده است؛ به این معنی که آموزش سازمانی توانسته است به میزان 08/0 تغییرات این دو بعد توانمندسازی کارکنان را با یکدیگر پیش بینی کنند.