آغاز چالشهای تازه در جهان طی دهه اول قرن بیست ویکم، عرصه سیاست بینالملل را پیچیدهتر از قبل ساخته است. در چنین شرایطی، تغییر در سیاست خارجی کشورها دور از انتظار نیست. از نتایج این وقایع در سطح نظام بینالملل در سالهای 1003 تا 1033 ؛ تغییر در سیاست خارجی کشور ژاپن بوده است. این تغییر با مولفهها، مفاهیم و انگارههای جدید؛ دیده می شود. در این پژوهش بدین پرسش پرداخته شده است که تحولات در ساختار، معنا و هویت نظام بینالملل طی سالهای 1003 تا 1033 چگونه بر تغییر در سیاست خارجی ژاپن و بازتعریف جایگاه سیاسی این کشور تأثیر گذاشته است. فرضیه این پژوهش مبتنی است بر این که تحولات در ساختار و معنا و هویت نظام بینالملل طی این سالها موجب بازتعریف جایگاه سیاسی ژاپن در نظام بینالملل شده است. هدف این پژوهش پرداختن به سیاست خارجی ژاپن در سایه چالشهای نظام بینالملل بوده است که بررسی وقایع رخ داده در چنین برهههایی اهمیت دارد. در پژوهش حاضر با استناد به آمار و ارقام، ارتقای نقش کشور ژاپن در نظام بین الملل، طی سال های 1003 تا 1033 ، در قالب اتخاذ راهبرد امنیت انسانی، گسترش مشارکت از طریق عملیاتهای مبارزه با تروریسم و حفظ صلح سازمان ملل متحد، و کمک مالی به کشورهای درحال توسعه و نیز افزایش قدرت نظامی به اثبات رسیده است. ژاپن با گسترش نقش نرم و ایجاد انگارههایی مشترک با نظام بینالملل، هویت خود را در جهت هنجارهای این نظام بازتعریف کرده است.