حضور نانوذرات در سیال پایه، باعث افزایش ضریب انتقال حرارت، به تعویق افتادن افزایش ناگهانی دما در دیواره در شرایط خشک شدگی، کاهش نسبی کسر حجمی بخار و همچنین کاهش افت فشار می شود. در محدوده خاصی از غلظت نانو، می توان آستانه سطح شار گرمای بحرانی را افزایش داد به گونه ای که در حضور نانوذرات اکسید آلومینیوم با غلظت 5 درصد حجمی در سیال پایه، سطح شار گرمای بحرانی به میزان 13 درصد رشد داشته است. همچنین دیده شد که در غلظت 3 درصد حجمی برای نانوسیال آب/اکسید آلومینیوم، پدیده خشک شدگی به وقوع پیوسته، در صورتیکه برای همان شرایط مرزی اعمالی برای نانوسیال دیگری مانند آب/اکسید مس، افزایش ناگهانی دما رخ نداده است.