در پژوهش حاضربه منظور مطالعه هتروتالیسم در جدایه های ایرانی قارچ a. flavus تعداد 20 جدایه مورد بررسی قرار گرفت. این جدایه هاپیش تر توسط روش های دقیق مولکولی بررسی و شناسایی شده بودند. در ابتدا dna ی جدایه های قارچی استخراج گردید. تیپ های آمیزشی از طریق استفاده از آغازگرهای اختصاصی در واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه تعیین شد. الکتروفورز محصولات واکنش زنجیره ای پلیمراز روی ژل آگارز1% تکثیر قطعاتی به طول369 جفت باز را درجدایه های با تیپ آمیزشیmat1-1 و تکثیر قطعاتی به اندازه270 جفت باز را در جدایه های با تیپ آمیزشیmat1-2 تایید نمود. نتایج بررسی نشان داد که تیپ های آمیزشی از فراوانی مساوی برخوردار هستند و درمجموع از20 جدایه قارچی به دست آمده،10جدایه تیپ آمیزشی mat1-1داشتند و 10 جدایه تیپ آمیزشی mat1-2 . در این بررسی از روش کشت متقابل برای القای مرحله جنسی بین جدایه های با تیپ آمیزشی مخالف استفاده و جدایه ها دو به دو روی محیط کشت های ویژه acm( محیط کامل آسپرژیلوس) وmca (محیط مخلوط غلات) کشت گردیدند. پس از گذشت 6 تا 11 ماه پتری ها بررسی شد. نتایج حاکی از آن بود که16/33 % تلاقی های انجام شده منجربه تولید مثل جنسی گردید و اندام تولید مثلی قارچ در حد فاصل دو کلنی ظاهر شد. آسکوکارپ های ناشکوفا به شکل گرد تا بیضوی و به ابعاد (450-1550) × (450-1250) میکرومتر حاوی آسک های چندتایی و آسکوسپورها، درون ماتریکس سودوپارانشیمی استروما تولید شدند که این قارچ را در جنس petromyces قرار داد (petromyces flavus). علاوه بر این جهت بررسی پدیده آناستوموز ریسه ای در بین جدایه های مذکور، تلاقی هایی بین جهش یافتگان nit انجام گرفت .بررسی نتاج هتروکاریون ،سه گروه سازگاری رویشی را در بین جدایه ها مشخص کرد. به منظور تعیین ویژگی های جدایه های موجود در هر گروه سازگاری رویشی، آزمایش تولید یا عدم تولید آفلاتوکسین در محیطcam (نارگیل آگار) انجام گرفت. در این بررسی 45% جدایه هاتوانایی تولید آفلاتوکسین را داشتند.