انصراف دانشجو یکی از چالش های پیش روی آموزش عالی است. مقاله حاضر رویکرد پذیرش دانشجوی شهریه پرداز را به عنوان یک کسب و کار و انصراف دانشجو را به عنوان رویگردانی مشتری در نظر گرفته و بدنبال بررسی عوامل انصراف و ارائه پیش بینی به منظور اتخاذ سیاست های مداخله جویانه بازدارنده است. این تحقیق کاربردی و از نوع توصیفی است که از داده های کمی- کیفی بر مبنای متد کریسپ از داده کاوی بر روی اطلاعات دانشجویان ورودی شهریه پرداز شامل 21420 دانشجو دانشگاه تهران طی سال های 92-1388 استخراج شده از بانک های اطلاعاتی سیستم آموزش دانشگاه تهران انجام شده است. هدف، تحلیل رفتار دانشجویان به منظور شناسایی دانشجویان در معرض خطر انصراف و ارائه مدل پیش بینی احتمال انصراف است. پس از تحلیل داده ها و ارائه مدل پیش بینی، جدول احتمال انصراف و مدل رگرسیونی انصراف، یافته ها حکایت از شناسایی ترم اول و دوم (بالاخص ترم اول با بازه سنی 31-24) به عنوان پرخطرترین دوره زمانی، دانشجویان ارشد مستعدترین مقطع، دوره شبانه پرخطرترین دوره تحصیلی برای انصراف دانشجو (رویگردانی مشتری) هستند.