ظهـور و قیـام منجی که در دور? پایانی جهان و در هنگام? فراگـیر شدن ستم در ساحت های مختلف جامع? بشری به وقوع مـی پیوندد، به مثاب? یک انقلاب عظیم فرهنگی، سبب ساز تغییرات و دگرگـونی های وسیع فرهنگی شده، تمام پدیده ها و مولّفه های فرهـنگی را متحوّل می سازد. این تحوّلات? در حالی رخ می دهد که در آستان? ظهور منجـی، جهان وضعیّت نامساعد و نامطلوبی دارد و با ظهور و اصلاحات بنیادین او در هم? مولّفه ها و اجزاء فرهنـگ، وضعیّت جهانِ پس از ظهور? به یک باره دیگرگـون شده، در چنان جایگاه مطلوب، بلکه ایده آلی قرار می گیرد که بشـریّت تا آن زمان?نظیرش را تجربه نکرده است. در نگاشت? حاضر- به منظور دسـت یابی به تأثیر عمیق منجـی در رسیدن به تعالی و کمال- وضعیّت فرهـنگی جهان، در فاصل? زمانی دو رویداد مهمّ ظهور و قیامت، و از دو منظر متون اسلامی و عهـد جدید مورد بررسی قرار گرفته است. انتخاب عهـد جدید- کتـاب مقـدّس مسیحـیان- در کنار متون اسلامی، با هدف انعکاس دیدگاه مسیحـیّت، به عنوان دینی صورت گرفته است که ظـهور (بازگـشت) منجـی و پیامـدهای آن، نقشـی محوری و کلیدی در آمـوزه هـای اعتقـادی اش دارد. این تحقیق نشان می دهد وضعیّت فرهنگی جهان در آستان? ظهور منجـی بسیار نامساعد بوده، پس از ظهور او به وضعیّت مطلوب و ایده آلی نیل می کند، و این شرایط تا پایان جهان (وقوع قیامت) پایا و ماندگار است. هم چنین، انطباق کامل آموزه های عهد جدید با متون اسلامی دربار? وضعیّت آستان? ظهور، و انطباق نسبی آن ها در مورد وضعیّت پس از ظهور به دست آمده است.