مقدمه: از آنجائیکه بعضی از دانشجویان تربیت بدنی در طول تحصیل خود بیشتر از سایرین دچار آسیب دیدگی می شوند، در این تحقیق بر آن شدیم تا به بررسی بعضی ریسک فاکتورهای موثر در بروز صدمات مکرر را بررسی کنیم. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه تعادل، دامنه حرکتی و انعطاف پذیری عضلات در افراد با و بدون صدمات مکرر می باشد. مواد و روش ها: از بین دانشجویان تربیت بدنی، افرادی را که بیش از دو ترم در دانشگاه مشغول به تحصیل بودند انتخاب شدند و توسط توسط چک لیست ثبت آسیب های گذشته نگر، تعداد و نوع و نواحی آسیب دیده آنها ثبت شد. با توجه به این پرسشنامه افراد در دو گروه قرار گرفتند. دانشجویانی که در هر ترم حداقل یک آسیب دیدگی داشتند (گروه با آسیب مکرر) و دانشجویانی که اصلا آسیب ندیده بودند (گروه بدون آسیب) گروه باآسیب مکرر با میانگین قد78/4 ± 82/162، وزن24/7 ± 34/57 و bmi برابر با49/2 ±70/21 وگروه بدون آسیب با میانگین قد 11/6± 14/163، وزن 88/5 ± 94/57 و میانگین bmi برابر با 77/1 ± 88/21 بودند. سپس متغیرهای تحقیق اندازه گیری شد. برای اندازه گیری دامنه حرکتی، انعطاف پذیری عضلات و تعادل ایستا به ترتیب از گونیامتر، تست های عضلانی و دستگاه بایودکس و برنامه postural stability6 استفاده شد. از روشهای آماری خی دو و تی تست مستقل برای تجزیه تحلیل آماری استفاده شد و نتایج زیر بدست آمد. نتایج: بر اساس یافته های این تحقیق، در دامنه حرکتی شانه، آرنج و زانو تفاوت معنی داری بین دو گروه با و بدون آسیب مکرر مشاهده شد (05/0 p<) در حالیکه در مفاصل ران و مچ پا تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0 p>) . بعلاوه در انعطاف پذیری کمربند شانه ای و تنه تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده شد(05/0 p< ) در حالیکه در انعطاف پذیری کمربندلگنی تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0 p>). در تعادل نیز بین دو گروه با و بدون آسیب تفاوت معناداری مشاهده نشد((05/0 p>). نتیجه گیری: بنابر نتایج تحقیق حاضر میتوان نتیجه گرفت که ممکن است کاهش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی فاکتورهای موثری در بروز صدمات مکرر باشند. بنابراین با تاکید بیشتر بر افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکتی در افرادی که زیاد دچار آسیب دیدگی می شوند، شاید بتوان از بروز صدمات مکرر پیشگیری نمود.