هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط میان عوامل بنیادین شرکت ها با نوسان پذیری غیرسیستماتیک و تاثیر آن بر بازدهی مازاد است. برای این منظور نمونه ای متشکل از 285 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1384 الی 1392 مورد بررسی قرار گرفته است. جهت آزمون ارتباط فوق از رویکرد مرتب سازی پرتفولیو استفاده می گردد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که شرکت ها با عملکرد بنیادین مطلوب و نوسانات غیرسیستماتیک پایین بازدهی بیشتری را نسبت به شرکت ها با نوسانات غیرسیستماتیک بالا خواهند داشت.