در یک بررسی علی- مقایسه ای، شامل 23 کودک سالم و بدون بیماری، 12 کودک پیش از درمان، 23 کودک در حال درمان و 14 کودک پس از درمان، از سن 8 تا 17 ساله و از هر دو جنس دختر و پسر، به صورت نمونه در دسترس، از بیمارستان محک و مدارس شهر تهران انتخاب شده و از مصاحبه تشخیصی ptsd و آزمون حافظه رفتاری ریورمید برای سنجش آنها استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد کودکان و نوجوانان سرطانی در حافظه روزمره، یادگیری جدید، فضایی، جهت یابی، کلامی و مربوط به آینده، درچهار گروه نمونه، تفاوت معناداری نداشت. فقط میانگین حافظه دیداری و زیر شاخه های آن (بازشناسی تصویر و بازشناسی چهره)، در گروه سرطانی حین درمان و پس از درمان، به صورت معناداری از گروه سالم و قبل از درمان کمتر بوده و تفاوت آنها معنادار بود.