پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر روش آموزشی مربی گری بر خودراهبری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان صورت پذیرفت. روش پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. در گروه آزمایش، تدریس به روش مربی گری (الگوی leap) انجام شد و در گروه کنترل از روش تدریس سنتی استفاده شد.یافته ها نشان داد که روش آموزشی مربی گری در مقایسه با روش سنتی تدریس، در ایجاد یادگیری خود راهبر و پیشرفت تحصیلی موثرتر است.