حکمرانی خوب یکی از مفاهیمی است که به تازگی در عرصه جهانی مطرح گردیده است که با طرح مولفه هایی همچون مشارکت، شفافیت، حاکمیت قانون، اثر بخشی و کارایی الگویی برای توسعه پایدار انسانی و سازوکار تعامل عملی سه بخش دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی است.از جمله مدخل های مهم اعمال این روش زمامداری در حوزه مدیریت شهری است که اصولاً فرایندیاستکهبراساسکنشمتقابلمیانسازمانهاونهادهایرسمیادارهشهرازیکسووسازمانهایغیردولتیوتشکلهایجامعه یمدنی،ازطرف دیگرشکلمیگیرد اهمیت و آثار حقوقی تحقق حکمرانی خوب در حوزه مدیریت شهری از یک سو ناشی از ارتباط این حوزه به حقوق بشر و حقوق شهروندی و از سوی دیگر توسعه پایدار است بررسی روند و تأثیر و تأثر این ایده در حیطه مدیریت شهری و تحلیل ابعاد حقوقی از منظر حقوق عمومی موضوع پژوهش حاضر است.