چکیده: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در رابطه بین سبک های دلبستگی و اضطراب اجتماعی انجام شد. نمونه آماری در این پژوهش تعداد 150 دانش آموزان دختر و پسر متوسطه شهرستان اقلید بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که سبک دلبستگی ایمن(معکوس و معنادار) و سبک های دلبستگی اضطرابی(مستقیم و معنادار) با اضطراب اجتماعی رابطه معنادار وجود داشت. اضطراب اجتماعی با راهبردهای غیرانطباقی بجز سرزنش خود رابطه مستقیم و با راهبردهای انطباقی رابطه معکوس معنا دار نشان داد. سبک دلبستگی اجتنابی با راهبردهای غیرانطباقی فاجعه آمیز و نشخوار رابطه مستقیم داشت. سبک دلبستگی ایمن با راهبرد غیرانطباقی پذیرش و تمامی راهبردهای انطباقی رابطه مستقیم نشان داد و سبک دلبستگی مضطرب با تمامی راهبردهای غیرانطباقی بجز پذیرش رابطه مستقیم و با راهبرد انطباقی ارزیابی رابطه معکوس داشت. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که در مجموع در مدل بدست آمده، تغییرات واریانس اضطراب اجتماعی توسط سبک های دلبستگی و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان تبیین شد و نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که راهبرد غیرانطباقی، نشخوارفکری نقش واسطه ‍‍ گری برای سبک های دلبستگی و اضطراب اجتماعی دارند و فرضیه اثر غیر مستقیم (واسطه ‍‍ گری) با توجه به آماره ی سوبل، آریان و گودمن از لحاظ آماری معنی دار شد.