ترکیب فعلی در زبان فارسی متشکل از دو یا چند سازه است که هسته نحوی آن، فعل ودست کم یکی از سازه های دیگر آن غیرمستقل است. سازه های غیرفعلی در ترکیب های فعلی زبان فارسی می توانند موضوع درونی، موضوع بیرونی و غیرموضوع یا افزوده (قیدهای مکان، زمان، کیفیت، و نیز مفعول حرف اضافه) باشند که طی فرایند انضمام به سازه فعلی متصل شده، ترکیب واحدی را به دست می دهند. در این پژوهش انواع ساخت های موضوعی و نقش های تتای منضم به ترکیب های فعلی زبان فارسی تعیین گردیده، پربسامدترین و پرکاربردترین آنها به ترتیب، پذیرنده و پذیرا دانسته شده است. همچنین کلان نقش معنایی کنش پذیر نیز در این نوع از ترکیب زبان فارسی، دارای بالاترین بسامد وقوع تعیین شده است.