چکیده: به نام خداوندی که محمّد(ص) را فرستاد تا بشر سرگردان در امواج سهمگین روزگار را راهنمایی کند، تا بداند که چگونه و چه کسی را عبادت کند. بوصیری و مولوی دو شاعر مسلمان، مصری و ایرانی که هر دو از دو زبان مختلف عربی و فارسی می باشند، درباره ی پیامبر(ص) مدایح زیبا و دلنشین و قابل توجهی را سروده اند. و در واقع این سروده های زیبا که در مدح پیامبر(ص) سروده شده را مدایح نبوی می گویند. مضامینی مانند: حقیقت محمّدی، معجزات و کرامات پیامبر(ص)، معراج، فضایل اخلاقی، برتری بر دیگر پیامبران و شفاعت آن حضرت از جمله ی مواردی است که این دو شاعر بدان پرداخته اند، اما مضامینی همچون: مقدمه ی غزلی، نقد اهل کتاب و جنگ و جهاد را فقط بوصیری در مدایحش به کار برده است، بوصیری تمام مدایحش را در قالب قصیده بیان نموده اما مولوی متنوع تر آن را بیان نموده و مدایحش را در قالب مثنوی، غزل و رباعی به کار برده است و هر دو شاعر نسبت به تعصب اظهار بیزاری کرده و در کنار مدح پیامبر(ص) به مدح اهل بیت و اصحاب(رض) نیز پرداخته اند.