روشهای سنتی پیشبینی حلالیت پلیمرها در حلالهای مختلف، مبتنی بر دو رویکرد کلی است. روش نخست استفاده از معادلات ترمودینامیک کلاسیک و حل معادلات ناشی از آنها و روش دوم استفاده از دادههای آزمایشی و برقراری معادلات ریاضی بر مبنای این اطلاعات تجربی است. در سالهای اخیر روشهای جدیدی که به روشهای هوشمند آوازه یافتهاند در مهندسی شیمی رواج پیدا کردهاند. از جمله این روشها میتوان به الگوریتم ژنتیک، شبکههای عصبی و روش بردار پشتیبان اشاره کرد