این پژوهش به انتساب زن به اهریمن در اساطیر ایران و اسکاندیناوی می پردازد. نگارنده به مطالعه ی آثاری می پردازد که تقریباً برتمامی جوامع گذشته حاکم است و نقش اهریمنی زن و عناصر مادینه را هویدا می سازد. هدف نگارنده در این پژوهش مقایسه ای بین دیدگاه های اهریمنانه باستانی نسبت به مادینه در اساطیر ایران و اسکاندیناوی است که با تکیه برداستان هایی از شاهنامه و گرشاسب نامه از اساطیر ایران و مطالعه آثاری از اساطیر اسکاندیناوی انجام گرفته شده است. علاوه براین دیدگاه های فرهنگی و اجتماعی که در ادبیات کهن ایران در مورد مادینه وجود دارد آن ها را دچار نوعی بی ریشگی فرهنگی دانسته، زیرا که فرهنگ باستانی ساخته و پرداخته مردان بوده و جامعه نیز جامعه ی مردسالار بوده است. همانطور که در اساطیر اسکاندیناوی همواره جنس خدایان نرینه و به قولی مرد است و به زنان کمتر توجه شده است وآنان را غول و عامل شیطان می دانستند. در توازن با دیدگاهی که زن یا جنس مادینه را به اهریمن نسبت داده است؛ باید گفت که از میان طبایع چهارگانه (آب ، باد، خاک، آتش)، آب و خاک جنس مادینه دارند و با توجه به همین باور این دوهم نقش اهریمنی در اساطیر پیش از تاریخ ایفا می کنند که بخشی از پژوهش پیش رو را به این موضوع اختصاص داده ایم. در پایان نگارنده امیدوار است حق مطلب درباره این موضوع مورد پژوهش را ادا کرده باشد.