امروزه با رشد روز افزون اینترنت بیش از پیش نیاز به تکنولوژی های نوین و کارآمد در عرصه شبکه های سریع احساس می شود. اما مرحله افزایش جمعی و کاهش ضربی پروتکل tcp که در عمل در اتصالات با پهنای باند چند گیگابایتی که لازمه شبکه های امروزی می باشد، بسیار ضعیف و کند عمل می نماید و در نتیجه بهره وری بسیار پایین می آید. در مطالعاتی که انجام گرفته بسیار سعی شده است تا در بهره برداری از پهنای باند در دسترس به حداکثر کارایی دست یابند و وضعیت ترافیک شبکه را به یک وضعیت پایدار سوق دهند تا ضمن استفاده حداکثری از پهنای باند موجود و پرهیز از وقوع ازدحام و اختلال در شبکه، عدالت در تقسیم پهنای باند بین جریان های داده ای مختلف نیز رعایت گردد. روش های ارایه شده نوعاً از سه شاخص استفاده می کنند که عبارتند از: «گم شدن بسته ها»، «تأخیر بسته ها» و «ترکیب تأخیر و گم شدن بسته ها». در روش ترکیبی که هم از تأخیر و هم از گم شدن بسته ها بهره می برد، این دو شاخص بصورت مجزا و مستقل از هم مورد استفاده قرار می-گیرد. اما هر سه گروه با توجه به اینکه تأخیر و گم شدن بسته را به صورت جدا و منفک مورد بررسی قرار داده و از ارتباط بین این دو چشم پوشی کرده اند و همچنین پدیده گم شدن بسته را به عنوان یک پدیده باینری نگریسته و از آن تنها برای کاهش سریع پنجره ازدحام و سوئیچ به فاز دیگر استفاده کرده اند، در عمل ضعف هایی را داشته اند. در این رساله دو شاخص تأخیر و گم شدن بسته ها به صورت همزمان و با استفاده از تعریف توابع احتمالاتی و بهره جستن از قضیه بیز استفاده گردیده است. نتایج حاصل نشان می دهد که روش پیشنهادی از نقطه نظر دستیابی سریع به پهنای باند حداکثری، پایداری توان عملیاتی و عدالت نسبت به سایر روش های ارایه شده کارایی بهتری دارد.