چکیده در نظم نوین جهانی که از نیمه دوم قرن بیستم شکل گرفته است، ایران و عربستان نقش مهم و تاثیر گذاری در منطقه خاورمیانه داشته اند. این تاثیر گذاری دلایل متعددی داشته است از جمله موقعیت ژئو پلیتیکی ویژه دو کشور و مجاورت در مسیر تنگه های بزرگ بین المللی و برخورداری از ذخایر بزرگ نفت و گازمی باشد. موضوع مهم دیگر " هویت" دو کشور می باشد که از یکسو قدمتی دیرینه دارد و از سوی دیگر به عنوان مساله ای جدید در منطقه سر باز کرده است.در این رقابت از یکسو ایران را مشاهده می کنیم با تمدنی با سابقه در مشرق زمین که در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود حوادث و لطمات مختلفی را از سر گذرانده است اما با این وجود توانسته است که هویت از جمله زبان خود را حفظ کند وبا ورود اسلام به ایران برداشت مطلوب خود را از این دین یعنی تشیع داشته باشد و از سوی دیگر عربستان را نظاره گر هستیم ، کشوری که از لحاظ سیاسی جدید محسوب می گردد اما با این وجود خود را مامن اصلی قوم عرب و دین اسلام می داند و همین امر سبب شده است که گروههای ممتاز و حتی مردم عادی این کشور احساس کنند که حقوق و تکالیفی راجع به رهبری اعراب دیگر و دیگر مسلمانان جهان دارند و برای انجام آن باید گامهای عملی بردارند. این احساس پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران تشدید شد و قوت گرفت چرا که روی سخن این انقلاب با همه مسلمانان جهان بود و این موضوع عربستان را خوش نیامد. مطالعه ساختارهای هنجاری دو کشور، توجه به رقابتی دارد که انعکاسهای گسترده ای داشته است . شاهد آن منازعات گسترده فرقه ای می باشد که در حال حاضر در منطقه خاورمیانه ایجاد شده است. اگر چه در نهایت هر نوع رقابتی نه تنها برای حفظ خود بلکه برای کسب قدرت و نفوذ بیشتر هم است.