این پایان نامه با موضوع نیکی و مهرورزی، به بررسی نیکی در کلام بزرگان، احادیث، قرآن و شعر شاعران نامدار ایران پرداخته است.اساس کار در این پژوهش جلوه های نیکی و مهرورزی در شهر فردوسی، سعدی، مولوی و حافظ می باشد. فردوسی، احسان را از پرنده ای به نام سیمرغ به زال به تصویر می کشد و سیاوش را به خاطر دوری از کشتار بشریت و پرهیز از اندیشه های ضدبشری پدر می ستاید. مولوی، در داستان های منظوم، شیرینش گاهی احسان بازرگان به طوطی و گاهی مراجعه اعراب بادیه نشین را جهت رفع حوائج خود به پادشاه بغداد استادانه به قلم می کشد. سعدی، از این که همه انسانها هم نوع می باشند خواستار درک همدیگر در سختی ها می شود. حافظ، با غزل های شیرین خود خواهان بذل احسان و نیکی به همه انسان ها می گردد. هر چند موضوع بسیار مورد بحث در آثار شاعران است، اما تنها مصادیقی ازآن را در اشعار این بزرگان آورده ایم.