همانند انسان امروزی، انسان باستان نیز مفاهیم فلسفی عمیقی را از جهان پیرامونش دریافت می کرده، ولی از آن جایی که قادر به بیان این عقاید و باورهای فلسفی، با زبانی واضح و روشن نبوده، از ابزارهایی چون نمادها، افسـانه ها و آیین ها بهره جسته است، که هر یک از این ابزارها در سطح خود، بیان کننده نظام سامانمند و پیچیده حاکم بر پدیده ها هستند. همچنین در نظر او، ارزش پدیده ها به میزان همراهی آنها با حقایق ماورایی است. به این معنی که سپندینه و مقدس شدن چیزها در گرو این است که آنها تا چه اندازه در بر دارنده و بیان کننده ی مفاهیم فرا طبیعی و واقعیت غایی باشند.مفهومی که بیان شد، تعریف اصطلاح idnum ogami یا نقش جهان است. این تحقیق به شرح کامل این مفهوم در عقاید دانشمندانی چون رنه گنون، میرچا الیاده و تیتوس بورکهارت در هنرهای مردم باستان، از هند و مصر و بین النهرین تا ایران پرداخته است. سپس بر اساس عقاید و باورهای مذهبی و جهان شناختی رایج در ایران باستان، ظهور و تجلی این مفاهیم در نقوش بررسی شده است.