چکیده:به دلیل اهمیت گزارش گری مالی در تصمیمات استفاده کنندگان و تاثیری که رویه های محافظه کاری بر صورت های مالی و بالتبع بر تصمیمات مالی سرمایه گذاران دارند، در این تحقیق به بررسی رابطه بین سطح محافظه کاری حسابداری و تصمیمات مالی مربوط به شیوه تامین مالی و حساسیت جریان های نقد سرمایه گذاری شرکت ها پرداخته شده است. بررسی این دو تصمیم که نمود انعطاف پذیری مالی شرکت ها هستند، بر پایه دو دیدگاه انجام گرفته است. طبق دیدگاه منافع قراردادی، محافظه کاری به موجب افزایش نظارت سرمایه گذاران، باعث افزایش تمایل آن ها به سرمایه گذاری بیشتر در شرکت و در نتیجه افزایش انعطاف پذیری مالی شرکت می شود.طبق دیدگاه تحریف اطلاعات، محافظه کاری با بکارگیری مستمر رویه هایی، منجر به گزارش کمتر خالص دارایی های عملیاتی و شناسایی زودتر زیان ها نسبت به سود می شود که ظاهر شدن اثرات این ضعف باعث کاهش تمایل سرمایه گذاران به سرمایه گذاری بیشتر در شرکت و در نتیجه کاهش انعطاف پذیری مالی شرکت می شود. این تحقیق بر اساس نمونه ای متشکل از 41 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره ای 5 ساله، 1389-1385 بررسی شده است. سنجش محافظه کاری با استفاده از معیار دیچو و تنگ(2008)، بر اساس داده های فصلیشرکت های نمونه طی سال های1389-1379 به شیوه سری زمانی و به روش رولینگ برای سال های1389-1385برای هر شرکت محاسبه شده است.نتایج حاکی از آن است که حساسیت جریان های نقد سرمایه گذاری با دیدگاه تحریف اطلاعات مطابقت داشته و شرکت های با محافظه کاری حسابداری بیشتر، حساسیت جریان های نقد سرمایه گذاری بیشتری نیز دارند؛ که این نشان دهنده تایید فرضیه اول است. فرضیه دوم که عبارت از وجود رابطه معنادار بین محافظه کاری حسابداری و شیوه های تامین مالی می باشد از معناداری کل برخوردار بوده اما به دلیل استفاده بیشتر از بدهی جهت تامین مالی در شرکت ها، امکان بررسی نوع رابطه وجود نداشت.