روانگرایی خاک ها در اثر بارگذاری های دینامیکی همواره نگرانی مهمی برای کارهای مهندسی ژئوتکنیک بوده است که در طی آن خاک بصورت آنی مقاومت برشی خود را از دست می دهد. وضعیت لرزه خیزی شهر تبریز و نیز نوع دانه بندی خاک های واقع در مسیر خط دو متروی تبریز و عمق آب زیرزمینی در نقاط مختلف آن، این نهشته ها را مستعد روانگرایی ساخته است. عملکرد لرزه ای سازه های زیرزمینی حفر شده در خاک های با استعداد روانگرایی در طی زمین لرزه های گذشته، ارزیابی پتانسیل روانگرایی نهشته های مذکور را ضروری می-سازد. مدل های تجربی موجود برای این امر، ارزیابی پتانسیل روانگرایی را منحصرا در نقاط نمونه برداری شده امکان پذیر می سازند.