خداوند متعال آیات خود را – اعم از آفاقی و انفسی- به انسان نمایانده است تا با رویت آنها به حقانیت رهنمودهای قرآن پی برده و از آن بهره مند شود تا جایی که به ادراک این حقیقت دست یابد که خداوند مشهود هر چیزی است و نزد هر موجودی حاضر است. آسمان و زمین، دریاها و کوه‏ها، دست، پا، چشم، قلب و هر چه در آفاق است و مشاهده می‏شود، آیات آفاقی‏اند و آنچه در نفس آدمی است و با بصیرت مشاهده می‏شود (نه با بصر) آیات انفسی‏اند. آیه 53 از سوره مبارکه فصلت غرر آیات موجود در این باب است که در این بحث بسیار کلیدی است. به روش توصیفی و با ادغام تفسیر موضوعی و ترتیبی در آثار علامه طباطبایی، آیت الله جوادی آملی و سایر مفسرین و تطبیق داده های به دست آمده در مورد دو راه آفاقی و انفسی در این سوره ها می توان دستاوردهای این دو سیر و موانع طی مسیر آنها را استخراج نمود.