گیاهان به مدت 8 هفته در اتاق رشد با شرایط کنترل شده و محلول غذایی حاوی غلظت های متفاوت روی کشت داده شد. بر اساس نتایج بدست آمده نسبت 5 و 10 میکرومول روی اثر مثبتی بر افزایش وزن تر و خشک برگ، طول ساقه، طول میانگره و همچنین سطح برگ داشت در حالیکه، با افزایش غلظت روی اکثر فاکتورهای مذکور کاهش نشان دادند. میزان کلروفیل a و b، کلروفیل کل و مقدار کاروتنوئید ها در تیمار 5 میکرومول در مقایسه با گیاه کنترل افزایش یافته و با افزایش مقدار روی این رنگیزه ها بتدریج کاهش و مقدار ترکیبات فنلی شامل آنتوسیانین ها و فلاوونوئید ها افزایش نشان داد. میزان مالون دآلدئید بعنوان شاخص پراکسیداسیون لیپید های غشایی تنها در تیمار بالای فلز روی اندکی افزایش نشان می دهد. مقدار پروتئین کل در برگ ها نیز با افزایش غلظت روی به طور معنی داری افزایش ولی در غلظت های بالای این فلز اندکی از مقدار آن کاسته می شود. بطور کلی فلز روی در غلظت های پایین موجب تحریک رشد در گیاه ریحان می شود در حالیکه غلظت های بالای آن باعث بروز برخی اثرات سمی در این گیاه می گردد. تجمع روی و آهن در بخش های ریشه ای به مراتب بیشتر از اندام های هوایی گیاه بود.