گرافین یک آلوتروپ کربن دو بعدی است که در آن اتم های کربن در شبکه ی شش گوشه ای قرار گرفته اند. اکسید گرافین به عنوان یک پیش ماده ای قابل کاربرد برای سنتز نانو مواد با خواص جدید است. عوامل بسیاری ممکن است برهم کنش بیولوژیکی این مواد با سلول ها را تحت تاثیر قرار دهند، که غلظت نانوورقه های اکسید گرافین، زمان انکوباسیون، دما و ph‎ از جمله آن ها است. در این پژوهش ابتدا گرافیت با استفاده از روش بهبود یافته ی هامرز اکسید شده، و سپس با استفاده از شوک امواج فراصوت متورق گردید. نمونه ها با استفاده از طیف سنجی های مرئی-فرابنفش، طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز، و رامان مشخصه یابی شدند. در نهایت تست ضد باکتری این ورقه ها در ‎ph‎، زمان، دما و غلظت های متفاوت ‎go برای دو نوع باکتری گرم مثبت و گرم منفی انجام شد. نتایج نشان داد که فعالیت ضد باکتری این ورقه ها وابسته به غلظت اکسید گرافین است. به طوریکه با افزایش غلظت (‎g/mlµ800)‎ نرخ غیرفعال سازی (میزان مرگ) سلول های باکتری بالا می رود. همچنین نتایج نشان داد که نانوورقه های اکسید گرافینی نسبت به باکتری گرم مثبت در مقایسه با باکتری گرم منفی دارای سمیت بیشتری هستند. به علاوه نتایج مربوط به آزمایش های زمان نشان داد بیشتر مرگ سلولی در باکتری های گرم مثبت در ساعات اولیه ی انکوباسیون اتفاق می افتد. در حالیکه در باکتری های گرم منفی فعالیت آنتی باکتریال این ورقه ها وابسته به زمان است و با گسترش زمان انکوباسیون میزان مرگ سلولی به تدریج افزایش می یابد. همچنین مطالعات نشان داد در باکتری های گرم مثبت، دماهای متفاوت انکوباسیون تاثیری در عملکرد اکسید گرافین ندارد. اما در باکتری های گرم منفی موجب کاهش در مهار رشد سلول های باکتری می گردد. پیش بینی می شود این امر مربوط به زمان انکوباسیون ثانویه ی سوسپانسیون حاوی اکسید گرافین با باکتری باشد.