برای هر بنگاه تجاری سود خالص یا سود ویژه پس از کسر مالیات برای یک دوره زمانی خاص نتیجه نهایی فعالیتهای سرمایه گذاری، تامین مالی و عملیاتی آن می باشد. این فعالیت ها را می توان متاثر از تصمیمات مدیریت و گروهی از عوامل محیطی داخلی و خارجی تصور نمود. این مقاله بررسی می کند که چگونه سودآوری شرکتها در بخش خودروسازی ایران تحت تاثیر شاخص های مالی منتخب قرار می گیرند یا چگونه سودآوری با این شاخص ها ارتباط دارد. هدف مقاله عبارت است از بررسی اینکه آیا ارتباط سودآوری با شاخص های منتخب مطابق با تئوری های پذیرفته شده عمومی مربوط می باشد؟ به علاوه، نتایج حاصله به واسطه تحلیل داده ها ممکن است به چند توصیه راهبردی مفید برای شرکت های صنعت خودرو سازی جهت بهتر مدیریت کردن سودآوری شان منتج شود. در این تحقیق داده های 27 شرکت از میان 32 شرکت خودروسازی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از یک چارچوب اقتصاد سنجی طی سال های مالی 1385 الی 1391 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند(189 مشاهده شرکت – سال). بازده حقوق صاحبان سهام (roe) و بازده دارییها (roa) به عنوان شاخص های اصلی سودآوری (متغیرهای وابسته) در نظر گرفته شده اند در حالی که نسبت جاری، اهرم مالی (بدهی بلند مدت به مجموع سرمایه و بدهی بلند مدت)، رشد سالانه درآمد به عنوان متغیر های مستقل در نظر گرفته شده اند. میزان ارتباط بین متغیر های مستقل و وابسته انتخاب شده، با بکار گیری تحلیل رگرسیونی چندگانه براسـاس داده های تلفیقی آزمون شده اند. نتایج در سطح اطمینان 95 درصد، نشان دهنده ارتباط مستقیم و معنی دار بین نقدینگی (نسبت جاری) و سودآوری بر اساس بازده دارایی ها است، چه شاید مهمترین دلیل این امر تورم فزاینده حاکم بر اقتصاد ایران در چند سال اخیر و بخصوص در سال پایانی پژوهش بوده، که سبب افزایش شدید قیمت بسیاری از کالاهای اساسی از جمله بهای مواد اولیه، قطعات و ماشین آلات مورد نیاز در صنعت خودروسازی گردیده است.