افیولیت نورآباد – هرسین بخشی از افیولیت کرمانشاه است که به عنوان بخشی از زاگرس مرتفع در بین زاگرس چین خورده و زون سنندج سیرجان قرار گرفته است. دایک های دیابازی این افیولیت دارای حجم گسترده ولی پراکنده می باشند. این دایک ها اثراتی از دگرسانی هیدروترمال کف دریا را نشان می دهند و دارای بافت های دلریتی، گرانولار و پویی کلیتیک می باشند. کانی های اصلی آنها پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و اوپک است. بر اساس آنالیزهای نقطه ایی، پلاژیوکلازها از نوع آلبیت تا لابرادوریت و پیروکسن ها از نوع اوژیت می باشند. ژئوترموبارمتری بلورهای پیروکسن، دمای 1150 تا 1200 درجه سانتیگراد و فشاری کمتر از 10کیلوبار را نشان می دهد. بر اساس مطالعات ژئوشیمی و نمودارهای متمایز کننده، ماگمای تشکیل دهنده دایک های نورآباد-هرسین از نوع تولئیتی بوده و یک الگوی مرتبط با درون صفحه را نشان می دهد.