تخریب رطوبتی در مخلوط¬های آسفالتی، یکی از اساسی¬ترین نگرانی¬ها در مورد دوام روسازی¬های انعطاف-پذیر به شمار می¬رود. در چند دهه¬ی اخیر، روش¬های متعددی برای ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط¬های آسفالتی گسترش یافته¬اند؛ برخی از این روش¬ها ساده¬تر و کم¬هزینه¬تر بوده (آزمون¬های کیفی)، و برخی دیگر پیچیده¬تر و با قابلیت اطمینان بیشتر. در تحقیق حاضر، ارزیابی عریان¬شدگی مخلوط آسفالتی غیرمتراکم، در آزمون آب جوشان (astm d3625)، با بکارگیری تکنیک آنالیز تصویر، از یک قضاوت چشمی و کیفی به یک قضاوت کمی تبدیل شده است. از آنجا که آزمایش لاتمن اصلاح¬شده (aashto t283)، متداول¬ترین روش ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط¬های آسفالتی محسوب می¬گردد، نمونه¬های آسفالتی با استفاده از پنج نوع مصالح با جنس مختلف ساخته شده، و در معرض هر دو آزمایش آب جوشان و لاتمن اصلاح¬شده قرار گرفته است تا نتایج حاصل از آزمایش لاتمن با درصد عریان¬شدگی بدست آمده از تکنیک آنالیز تصویر مقایسه گردد. در آزمایش aashto t283، علاوه بر تست کشش غیرمستقیم، تست مدول دینامیک *e و تست استقامت مارشال، بر روی نمونه¬ها انجام شده است. بدین ترتیب، از سه پارامتر ضریب مقاومت کششی (tsr)، ضریب مدول دینامیک (esr) و ضریب استقامت مارشال (msr)، برای همبسته¬سازی دو روش استفاده شده است. آزمایش مدول دینامیک، در حالت بارگذاری کشش غیرمستقیم و با استفاده از یک تحلیل ویسکوالاستیک خطی، ارائه شده توسط کیم و همکاران، انجام گرفته است. نتایج نشان می¬دهد درصد عریان¬شدگی بدست آمده از تکنیک آنالیز تصویر در آزمون آب جوشان، با ضرائب tsr و esr، به خوبی ارتباط داشته و همبستگی مناسبی میان آن¬ها وجود دارد. در طرف مقابل، همبستگی مناسبی میان نتایج آنالیز تصویر، با ضریب msr یافت نشد.