امروزه با توسعه ی تکنولوژی، جامعه ی بشری با وجود دست یافتن به پیشرفت های موثر در زمینه های متعدد، شاهد اثرات مخربی بر محیط زیست پیرامون خود است. که یکی از رایج ترین تأثیرات تخریبی بر محیط زیست، ساختمان سازی در جهت بهبود فعالیت های بشری بدون در نظر گرفتن اثرات منفی آن در طبیعت پیرامون است. معماری به عنوان یکی از تخصص های موثر در فراهم آوردن زیر ساخت های توسعه فعالیت های انسانی، موظف به شناخت دقیق تأثیرات همه جانبه ی ساخت در محیط پیرامونش می باشد. این پژوهش تلاش دارد که با معرفی خصوصیات مصالح دوستدار طبیعت، با به حداقل رساندن اثرات تخریب بر محیط زیست، به حفظ محیط و سلامتی زیست انسانی بپردازد. پرسش این پژوهش آن است که مصالح دوستدار طبیعت چه خصوصیاتی دارند و چگونه می توان از این مصالح در طراحی معماری استفاده کرد؟ برای پاسخ به این سوالات، از روش استدلال منطقی و با استفاده از تکنیک توصیفی- تحلیلی، به مطالعه درباره ی خصوصیات مصالح دوستدار طبیعت پرداخته شده است. این خصوصیات در طول چرخه ی عمر مصالح به عنوان ضوابطی برای گزینش و ارزش گذاری برای مصالح در دوستدار طبیعت بودن آن ها بیان شد. سپس تعدادی از مصالح در جدول بدست آمده مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج مطالعات انجام شده در طراحی لحاظ گردید.