به منظور بررسی اثرات استفاده از جیره های دارای طول متفاوت کاه گندم و سطوح مختلف ‏کنسانتره بر گوارش پذیری مواد مغذی، فعالیت جویدن و سنتز پروتئین میکروبی از چهار رأس ‏گوسفند نر بالغ کرمانی با میانگین وزنی 2±39 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی با آرایش ‏فاکتوریل 2*2 در چهار دوره 21 روزه استفاده شد (14 روز عادت دهی و 7 روز نمونه گیری). ‏جیره های آزمایشی شامل: جیره حاوی 60 درصد کنسانتره و کاه 3 سانتی متری، جیره حاوی 40 ‏درصد کنسانتره و کاه 3 سانتی متری، جیره حاوی 60 درصد کنسانتره و کاه 1/5 سانتی متری و ‏جیره حاوی 40 درصد کنسانتره و کاه 1/5 سانتی متری. نتایج این تحقیق نشان داد که قابلیت ‏هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی و پروتئین، مصرف خوراک،‎ ph ‎مایع شکمبه گوسفندان و ‏مشتقات پورینی تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت. اما کاهش سطح کنسانتره در جیره ‏ها سببت غییر قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی و اسیدی شد (0/05>‏p‏). طول ‏قطعات بلند کاه گندم و سطح بالای کنسانتره سبب افزایش سنتز پروتئین میکروبی گردید ‏‏(0/05>‏p‏). کاهش طول قطعات‏ کاه گندم و سطح پایین کنسانتره باعث کاهش الیاف موثر ‏فیزیکی جیره های آزمایشی شد و طول قطعات‏ بلند کاه گندم به همراه سطح پایین کنسانتره ‏سبب افزایش زمان خوردن، نشخوار و کل فعالیت جویدن شد (0/05>‏p‏). تغییرات غلظت ‏نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در ساعت های مختلف تحت تاثیر اثرات متقابل کاه گندم و ‏سطوح مختلف کنسانتره قرار گرفت (0/05>‏p‏). جمعیت گونه¬های سلولولیتیک مایع شکمبه ‏گوسفندان با افزایش سطح کنسانتره در جیره افزایش یافت (0/05>‏p‏). سطح گلوکز و تری-‏گلیسرید خون تحت تاثیر سطوح کنسانتره و طول قطعات کاه گندم قرار گرفت (0/05>‏p‏). به ‏طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از منابع علوفه ای با طول کافی و سطح مناسب ‏کنسانتره (جیره 1) سبب بهبود عملکرد شکمبه و ساخت پروتئین میکروبی و قابلیت هضم مواد ‏مغذی در گوسفندان می شود.‏