پژوهش حاضر با هدف سنجش اثربخشی خانواده درمانی قدرت محور بر امید، استرس، اضطراب و افسردگی در خانواده های دارای کودکان مبتلا به سرطان انجام گرفت. روش تحقیق مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل 137 نفر از مادران دارای کودکان مبتلا به سرطان شهر اردبیل در سال 1393 بودند. از این میان 30 مادر به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. همه شرکت کنندگان ابزار شاخص امید هرث و مقیاس استرس، اضطراب، افسردگی لویندا را در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت مداخله خانواده درمانی قدرت محور قرار گرفتند، ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که خانواده درمانی قدرت محور در افزایش امید تأثیر معنی داری دارد و همچنین بر کاهش افسردگی و استرس تأثیر معنی داری دارد ولی به نظر می رسد این روش برای حالت های بی قراری و به آسیب شناسی روانی که جنبه های جسمانی تر دارند پاسخگو نیست و در کاهش اضطراب تأثیر معنی دار ندارد. در نتیجه خانواده درمانی قدرت محور با استفاده از مولفه های خود مانند القای همدلی، القای امید و ارائه ی منابع مختلف می تواند بر متغیر های امید، استرس و افسردگی تأثیرگذار باشد.