فرآیند رشد انسان ها، در کودکی، تأثیر بسزایی در شخصیت آنان دارد. عقیده بسیاری از متخصصان تعلیم و تربیت بر این است که شخصیت هر انسان در7سال اول زندگی او شکل می گیرد، فرآیند رشد کودک در سال های اولیه زندگی متأثر از عوامل بسیاری است. فعالیت، به عنوان عامل اصلی رشد و یادگیری کودک فرآیندی است که در ارتباط با فضا و محیط کودک، رشد همه جانبه او را موجب می گردد. فضاهای مرتبط با فعالیت کودکان باید دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی آنان باشد. تحقق این امر از طریق بکارگیری عناصر طراحی معماری که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک باشد، امکان پذیر است. از این رو در طراحی فضاهای کودکان، شناخت کودک اهمیتی خاصی می یابد و از آنجایی که کودکان دنیای تخیلی خویش را دارند، بسیاری از آنان در سنین زیر 7 سال، دنیا را آنطور که باید باشد مجسم می کنند، نه آنگونه که هست، و همین امر باعث می شود محیط کودکان آن فضایی نباشد که معمار بدون شناخت، آن را طراحی کند. چنانکه وقتی معماری بر نمودهای سنتی زندگی از طریق تفاوت های مفهومی تأثیر می گذارد، برخوردهایی مطرح می شود که قبل از آن به طور کامل پنهان بودند و این چنین است که آشکار و هویدا می شوند. شکل کلی فضای معماری کودکان از عناصری منحصر به فرد، برجسته و آنچه برانگیزاننده احساسات وی است، سرچشمه می گیرد. فصل اول این پایان نامه درباره کلیات ( شامل سرفصلهای پروپوزال با شرح و تفسیر بیشتر) می باشد. فصل دوم چهارچوب نظری ( مرور ادبیات تحقیق) را شامل می شود. در فصل سوم روش تحقیق ( ابزار، جامعه آماری، روش نمونه گیری و ...) نشان داده شده است. فصل چهارم، یافته های تحقیق + تجزیه و تحلیل سایت است و فصل پنجم، شامل جمع بندی و نتیجه گیری، استخراج اصول طراحی از نتایج تحقیق و نیز تجزیه و تحلیل سایت، روند طراحی و نقشه های نهایی می باشد.