این پژوهش بر آن است تا تأثیر متون ترجمه شده را بر ورود زبان عامیانه به نثر دوره ی مشروطه مورد بررسی قرار دهد. یکی از تحولاتی که در دوره ی مشروطه در ادبیات رخ داد، کاربرد زبان عامیانه در آثار ادبی است. بررسی عواملی که منجر به چنین تغییری شدند حائز اهمیت می باشد. ازین رو تحقیقی که پیش رو دارید می کوشد تا به دو سؤال پاسخ گوید؛ نخست اینکه رمان های ترجمه شده و تألیفی در دوران قاجار از حیث کاربرد زبان عامیانه چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند و پرسش دیگر اینکه کدام یک از این دو دسته آثار در کاربرد زبان عامیانه مقدم بوده اند. نویسندگان و صاحب نظران این دوره گرایش به ساده نویسی و کاربرد زبان عامیانه را به طور عمده محصول شرایط سیاسی جدید و تغییر مخاطب و پیدایش ژانر های جدید در ادبیات فارسی و پیروی از ادبیات اروپایی می دانند. برای انجام تحقیق پنج رمان ترجمه شده و به همان اندازه رمان تاریخی تألیفی را در بازه زمانی 50 سال (1260-1310 ﻫ . ش. ) انتخاب کردیم؛ از هر کدام حدود 15 تا 20 صفحه از قسمت محاورات را برگزیدیم و عناصر عامیانه را در آنها مورد بررسی قرار دادیم و داده ها را جمع آوری کردیم. با توجه به داده ها معلوم شد که رمان های ترجمه شده نسبت به رمان های تألیفی زبان عامیانه تری دارند و در پاسخ به سؤال دوم هم با توجه به یافته ها باید گفت که ترجمه ها در کاربرد زبان عامیانه بر تألیفات مقدم هستند.