سل به عنوان یک بیماری واگیردار سالیانه زندگی میلیون ها نفر را در سرتاسر جهان تهدید می کند. ظهور سویه های مقاوم به دارو، یکی از نگرانی های مهم سازمان سلامت جهانی می باشد. داروی پیرازین آمید یکی از داروهای مهم در درمان سل می باشد. این دارو توسط پیرازین آمیداز به پیرازینوئیک اسید تبدیل می شود که کشنده ی باکتری خواهد بود. مکانیسم عمده ی این مقاومت، جهش هایی در ژن pnca مربوط به این باکتری می باشد که باعث کاهش فعالیت و پایداری پروتئین پیرازین آمیداز حاصل از آن شده است. به طور کلی پایدارسازی آنزیم ها در محلول ها یکی از موضوعات مهم زیست شناسان و داروشناسان می باشد. از آنجایی که آنزیم ها سیستم های بسیار حساس و پیچیده ای هستند، در حضور اسمولیت ها می توانند ساختار طبیعی یا غیرطبیعی به خود بگیرند و پایدار یا ناپایدار شوند. در این مطالعه پیرازین آمیداز تولید و تخلیص گردید و اثر اسمولیت ها بر فعالیت و ساختار آن مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی نقش اسمولیت ها، پایداری و فعالیت آنزیم، اندازه گیری شد و همچنین جهت بررسی ساختاری از دستگاه فلورسانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در بین اسمولیت های پایدارکننده استفاده شده، فقط گلیسرول باعث افزایش فعالیت آنزیم می شود، در حالی که اوره و گوانیدین هیدروکلراید باعث کاهش شدید فعالیت می شوند. همچنین پایدارکننده های مورد استفاده، به طور قابل توجهی پایداری آنزیم را حتی در حضور اوره و گوانیدین هیدروکلراید افزایش دادند.