امروزه رشد جمعیت و رشد افقی شهرها مشکلات عدیدهای را برای ساکنان شهری بوجود آورده است، از جمله این نارسایی ها فقدان و پراکندگی نامطلوب کاربری ها، امکانات تأسیساتی و زیربنایی مراکز بیمارستانی شهر می باشد. پژوهش حاضر با توجه به شاخص های مطابق با شرایط مکانی از قبیل: دسترسی به شبکه ارتباطی، وضعیت مالکیت، تراکم جمعیت، اراضی مناسب شهری، کاربری ناسازگار، کاربری سازگار و فاصله از مراکز جذب شهری، دسترسی مناطق شهری را به مراکز بیمارستانی با توجه بکارگیری مدل تحلیل شبکه فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی در شهر یزد ارزیابی کرده است. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی- توسعه ای می باشد، جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای و کار میدانی صورت گرفته است، در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای arcgis و super decisions استفاده شده است. نتایج حاصل پژوهش نشان دهنده فقدان و عدم استقرار و پراکندگی مناسب این کاربری در سطح مناطق می باشد. پیشنهادات ارایه شده مبنی بر استقرار بیمارستان جدید در مناطق با سرویس رسانی محدود در مناطق دو و سوم شهر یزد می باشد.