پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد کیفی به بررسی دلایل اجتماعی گرایش دختران به تک زیستی از منظر دختران تک زیست ساکن شهر تهران می پردازد. این مطالعه با استفاده از روش پدیدارشناسانه انجام شد. به این منظور به صورت نیمه ساختار یافته با 26 نفر از دختران تک زیست و 12 نفر از دختران مجردی که با وجود سن بالا ازدواج نکرده و همراه خانواده زندگی می کردند مصاحبه انجام شد. در طی مصاحبه دختران تجربیات خود را در خصوص تک زیستی بیان کردند. مصاحبه ها ضبط شده و بلافاصله متن مصاحبه ها پیاده و سپس با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سه مقوله اجباری بودن این نوع سبک زندگی (متعین ساختاری)، انتظام درون خانوادگی و ورود عناصر و تفکرات نوگرا در بین دختران از یافته ها استخراج شد که می توانند تجربیات دختران را در زمینه علل تک زیستی شان منعکس کنند. تجربیات مشارکت کنندگان گذرا بودن این نوع از سبک زندگی را نشان می دهد. براساس این مقوله، سبک زندگی سنتی دختران درحال جایگزینی با شکل مدرن آن است. با این وجود این جایگزینی هنوز به طورکامل صورت نگرفته و می توان برخی مقاومت ها در برابر این نوع سبک زندگی مشاهده کرد. این مقوله همچنین بیان گر این است که جایگزینی فوق ممکن است به تبع گسترش فرآیند نوسازی وپیامدهای ناشی از آن به جایگزینی کامل درآینده تبدیل شود، ولی درحال حاضر نه جامعه این سبک زندگی را به صورت کامل پذیرفته است نه دختران شرایط و توانایی ادامه این نوع سبک زندگی را دارند لذا این نوع سبک زندگی گذرا و موقتی است که بین خانواده نسبی و ازدواج قرار گرفته است.