در این پژوهش نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا و عامل دارشده آ‏ن‏ها، با اندازه روزنه‏های متفاوت، تهیه شده و به عنوان سامانه‏ای برای رسانش پاداکساینده‏های طبیعی همانند گالیک‏اسید به کار رفت. ویژگی‏های ساختاری نانوذرات پیش و پس از بارگذاری پاداکساینده ها با استفاده از دستگاه‏های میکروسکوپ‏های الکترونی عبوری و روبشی، طیف‏سنجی فروسرخ‏ تبدیل فوریه، ایزوترم جذب نیتروژن، وزن‏سنجی‏گرمایی، زتا‏پتانسیل و پراش اشعه ایکس تعیین شد. رهایش پاداکساینده از نانوذرات بارگذاری‏شده در سیال‏های شبیه سازی شده معده، روده کوچک، روده بزرگ، مسیر خوراکی و فعالیت پاداکسایشی آن بررسی شد. اثر سمیت نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا، عامل دار و بارگذاری‏شده آن ها با گالیک‏اسید با استفاده از آزمون‏های mtt، فلوسایتومتری و میکروسکوپ فلوئورسانس بررسی و ورود نانوذرات به درون سلول‏های caco-2با استفاده از میکروسکوپ الکترونی عبوری تأیید شد. زمان اختلاط مسیتیلن افزوده شده، در مقدار معین، عامل موثری در افزایش اندازه روزنه است. طی 2 و 5 ساعت اختلاط مسیتیلن، نانوذراتی با قطر روزنه، به ترتیب، 2/44 و 3/44 نانومتر به دست آمد که میزان بارگذاری گالیک اسید در آن‏ها، به ترتیب، 0/64% و 1%، با بازدهی بارگذاری، به ترتیب، 1/28% و 2%، بود و میزان بارگذاری در نانوذرات عامل‏دارشده آن‏ها، به ترتیب، 11/4% و 12%، با بازدهی بارگذاری، به ترتیب، 19% و 20% محاسبه شد. با افزایش اندازه روزنه، سرعت رهایش گالیک‏اسید از نانوذرات بارگذاری‏شده در سیال‏های شبیه سازی شده افزایش یافت. سرعت رهایش گالیک‏اسید و ال-آسکوربیک‏اسید از نانوذرات بدون عامل در سیال مشابه معده کندتر از سیال‏های مشابه روده کوچک، روده بزرگ و بدن بود. سرعت رهایش گالیک‏اسید از نانوذرات عامل دارشده در سیال‏های مشابه روده و بدن کندتر از سیال مشابه معده بود. فعالیت پاداکسایشی گالیک‏اسید رهاشده در محیط‏های شبیه‏سازی‏شده حفظ شده بود. نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا و عامل‏دارشده آن‏ها، به ترتیب، تا غلظت 500 و 20 میکروگرم بر میلی‏لیتر روی سلول‏های caco-2 تأثیر سمی نداشتند. نانوذرات بارگذاری‏شده با گالیک‏اسید قابلیت حیات سلول‏های caco-2 را کاهش دادند. سامانه منتخب حمل پاداکساینده در این پژوهش قادر به حفظ گالیک اسید و خاصیت پاداکسایندگی آن بود. شواهد نمایانگر آن بود که نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا، عامل دارشده و بارگذاری شده آن‏ها زیست سازگار و زیست دسترس‏پذیر هستند و در هسته، هستک، میان یاخته، و آبدانک دیده شدند.