آلودگی خاک های زیر کشت، به فلزات سنگین از جمله کادمیوم یکی از مشکلات مهم زیست محیطی می باشد. جاذب های بسیاری جهت حذف فلزات سنگین از خاک و محیط های آبی وجود دارند. بیوچار از تجزیه حرارتی زیست توده و تحت فرایند پیرولیز تولید می شود و بر روی سطح خود دارای گروه های عاملی آلی زیادی است که پتانسیل آن را برای ایجاد کمپلکس با یون های فلزی افزایش می دهد. در پژوهش حاضر تأثیر کاربرد بیوچار بر عملکرد آفتابگردان و نیز برخی از خصوصیات شیمیایی خاک، در خاک های آلوده به کادمیوم مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. فاکتور های آزمایش شامل عنصر کادمیوم از منبع نیترات کادمیوم و در 6 سطح 0، 5، 10، 15، 20 و 25 (میلی گرم در کیلو گرم خاک) و بیوچار در 4 سطح 0، 5، 10 و 15 ( گرم در کیلو گرم خاک) بودند. نتایج نشان داد که تیمار اصلی بیوچار تأثیر معنی داری بر ارتفاع، وزن خشک ریشه و ساقه گیاه نداشت. اما نتایج بر هم کنش کادمیوم و بیوچار نشان داد که در تمامی سطوح کادمیوم خاک، با افزایش سطح تیمار بیوچار یک روند افزایشی در پارامتر های بالا مشاهده شد که این افزایش در بعضی سطوح کادمیوم معنی دار و در بعضی سطوح دیگر اختلاف معنی داری را نشان نداد ولی به ظور کلی بالاترین میزان این پارامتر ها در سطح 15 گرم بر کیلو گرم بیوچار وکمترین میزان در سطح صفر (شاهد) بیوچار وجود مشاهده شد. همچنین با افزایش سطح کادمیوم خاک، کاربرد بیوچار باعث شد که جذب کادمیوم توسط ریشه و اندام هوایی گیاه کاهش یابد. بیشترین میزان کاهش در سطح 15 گرم بر کیلو-گرم بیوچار و کمترین میزان در سطح صفر بیوچار مشاهده شد. میزان اسیدیته خاک، هدایت الکتریکی و کربن آلی خاک نیز با افزایش سطح کاربرد بیوچار، افزایش یافتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بیوچار قادر به جذب سطحی کادمیوم از خاک می باشد و می توان از آن برای کاهش آلاینده های سنگین از خاک های آلوده استفاده کرد.