آنفلوآنزای مرغی یکی از بیماری های نوپدید است که طی سالهای اخیر صنعت دامپروری کشورها را با بحران روبرو نموده است. لذا بررسی آمادگی سازمان های دامپزشکی برای مواجهه با این نوع بیماری از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه میزان آمادگی سازمان های دامپزشکی استان های تهران و قزوین در برابر بحران ناشی از آنفلونزای مرغی است. در بررسی میزان آمادگی از روش کتابخانه ای، روش دلفی، روش تحلیل سلسله مراتبی ahp و در تعیین رتبه بندی آمادگی از مدل تاپسیس استفاده شد. آمار و اطلاعات مورد نیاز در مقیاس لیکرت، از 22 نفر از خبرگان دامپزشکی در سال 1391 بدست آمد. نتایج این بررسی نشان داد که 4 معیار اصلی ارزیابی آمادگی به ترتیب، نیروی انسانی و سازماندهی با ضریب اهمیت 0.471565، امکانات و تجهیزات با ضریب اهمیت 0.228006، ممیزی و مانور ها با ضریب اهمیت 0.164703 و روش های اجرائی، دستورالعمل ها با ضریب اهمیت 0.135726 مورد استفاده قرار گرفته اند. در بررسی معیار ها و شاخص ها، میزان آمادگی استان تهران با امتیاز 50.61445 در مقایسه با استان قزوین با امتیاز 42.82835 بیشتر است، بدلیل تاثیر مثبت معنی دار بیشتر دو شاخص بودجه و دانش مدیران در تهران، نسبت به قزوین. در برآورد میزان خسارت ناشی از عدم آمادگی سازمان ها، بر اساس شاخص های مورد مطالعه، استان تهران با میزان خسارت 18 میلیارد ریال در مقایسه با استان قزوین با میزان خسارت 6 میلیارد ریال آسیب پذیرتر است.