پژوهش حاضر با هدفِ بررسی تأثیر روش آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی بر خودکنترلی و کمک‏طلبی دانش‏آموزان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه‏آزمایشی با طرح پیش‏آزمون-پس‏آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلّیه ی دانش‏آموزان دختر مقطع دوّم دبیرستان شهر مشهد در سال تحصیلی 94- 1393 تشکیل می‏ دانند که ابتدا از میان آن ها یک مدرسه بصورت در دسترس انتخاب شد و سپس با روش نمونه‏گیری تصادفی 30 دانش‏آموز انتخاب گردیده و به‏طور تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به گروه آزمایش، 8 جلسه برنامه‏ی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‏آگاهی آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی خودکنترلی اشنایدر و پرسشنامه‏ی کمک‏طلبی ریان و پنتریچ استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‏ها نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و فرضیه‏های پژوهش مبنی بر تأثیر روش آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودکنترلی و کمک طلبی دانش آموزان مورد تائید قرار گرفته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که روش آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش خودکنترلی، پذیرش کمک‏طلبی و نیز کاهش اجتناب از کمک‏طلبی دانش‏آموزان تأثیر معناداری دارد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه‏ی بین تاب آوری و عزّت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر سال اوّل دبیرستان های شهر شهریار در سال تحصیلی 88-1387 بود. برای انجام این تحقیق از روش همبستگی استفاده شد. جامعه‏ی آماری این تحقیق شامل کلّیه‏ی دانش آموزان دختر و پسر سال اوّل دبیرستان‏های دولتی شهر شهریار بود که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه‏ای 193 دانش آموز (100 دختر و 93 پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه‏ی تاب آوری کونور و دیویدسون و پرسشنامه‏ی عزّت نفس کوپراسمیت بودند و همچنین از معدل کل دانش آموزان به عنوان معیار پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری رگرسیون چند متغیره، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t استودنت استفاده شد. نتایج نشان داد که: فرضیه‏ی اوّل که بیانگر وجود رابطه بین میزان تاب آوری و عزّت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر بود، تأیید شد. فرضیه‏ی دوّم که بیانگر وجود رابطه بین میزان تاب آوری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر بود، تأیید شد. فرضیه‏ی سوّم که بیانگر وجود رابطه بین میزان عزّت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر بود، تأیید شد. فرضیه‏ی چهارم که بیانگر وجود تفاوت بین میزان تاب آوری دانش آموزان دختر و پسر بود، رد شد. فرضیه‏ی پنجم که بیانگر وجود تفاوت بین میزان عزّت نفس دانش آموزان دختر و پسر بود، تأیید شد. فرضیه‏ی ششم که بیانگر وجود تفاوت بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر بود، تأیید شد.