تخریب فلزات ناشی از فعالیت میکروبی ، خوردگی زیستی (biocorrosion) یا خوردگی تحت تاثیر میکروب ها (mic: microbiologically influenced corrosion) نامیده می شود که نتیجه ی برهم کنش های بین سطوح فلزات و سلول های باکتریایی و نیز متابولیت های آن ها می باشد. با دانستن وقایعی که منجر به این پدیده می شوند می توان با استفاده از عوامل بازدارنده ی آن ها با خوردگی مبارزه نمود.اکثر تحقیقات خوردگی زیستی به تأثیر شدید بیوفیلم های تک گونه ای یا چندگونه ای بر رفتارهای خوردگی آهن ، مس ، آلومینیم و آلیاژهای آن ها می پردازد. پیامدهای ایمنی و محیطی بازدارندگان خوردگی مورد استفاده در صنایع مختلف همیشه به عنوان یک نگرانی جهانی مطرح بوده است . بازدارندگان آلی خوردگی دوست دار طبیعت ، غیر سمی ، بی خطر ، ارزان ، تجدیدپذیر و در دسترس هستند که از جمل? آن ها میتوان به عصاره های گیاهی و نانوذره کیتوزان اشاره کرد. این پژوهش با تأکید بر باکتری های رسوب دهنده و غیراکسیدکنند? فلزی (mpnb) انجام شد. در این پژوهش پس از جداسازی باکتری های مورد نظر (pseudomonas sp. وmicrococcus sp.) از نمون? آب و فلز دارای خوردگی، و شناسایی بیوشیمیایی و ملکولی آن ها اثر عصار? گیاهان مورد، اکالیپتوس و پنیرک بر سلول های پلانکتونیک و بیوفیلم آن ها مورد بررسی قرارگرفت. همچنین اثر جدای? قوی تر از نظر تشکیل بیوفیلم (pseudomonas putida) بر فولاد ساد? کربنی به تنهایی و نیز به همراه این ترکیبات به عنوان بازدارند? خوردگی سنجیده شد. نتایج حاکی از آن است که از بین ترکیبات آلی مورد بررسی نانوذره کیتوزان و از بین عصاره های گیاهی، عصار? مورد دارای بیشترین اثر بر جدایه های مورد بررسی بودند. اما از بین این دو بازدارند? برتر، عصار? مورد در بازدارندگی خوردگی نتایج قابل توجه تری را نشان داد.