سطح یخبندان بنا به تعریف، سطح فشاری یا ارتفاعی است که در آن دما برای اولین بار به صفر درجه سانتی¬گراد برسد. در استان فارس تاکنون ارتفاع سطح یخبندان (با واحد متر یا میلی¬بار) معین نشده است لذا هدف تعیین ارتفاع سطح یخبندان در اطراف شیراز است. در این پژوهش به نیمرخ ارتفاعی دما در مقیاس ساعات اصلی سینوپتیکی در روزهای سال 2010 میلادی با منبع واکاوی مجدد ncep و همچنین منبع داده¬های اندازه¬گیری-شده ایستگاه رادیوسوند شیراز توجه شد. از دو روش درونیابی خطی و آب-ایستایی نمایی برای تعیین سطح یخبندان استفاده شد. نتایج حاصل از منبع ncep نشان داد که میانگین ارتفاع سطح یخبندان در زمستان، بهار، تابستان و پائیز بترتیب برابر 3252 متر (689 میلی¬بار)، 4228 متر (614 میلی¬بار)، 5249 متر (544 میلی¬بار) و 4374 متر (605 میلی¬بار) بوده است. کمینه ارتفاع برابر 1486 متر (853 میلی¬بار) در ساعت 0 روز 8 فوریه 2010 و بیشینه 6030 متر (493 میلی¬بار) در ساعت 6 روز 27 ژوئن 2010 رخ داده است. داده¬های نیمرخ ارتفاعی دما تا شعاع 150 کیلومتری اطراف معتبر است. اختلاف چندانی در دو روش درونیابی مشاهده نگردید. داده¬های سطح یخبندان ncep پایدارتر از رادیوسوند شیراز هستند و دارای ضریب تعیین 70/0 و شاخص توافق 90/0 هستند. پیش¬بینی دمای کمینه سطح زمین توسط ncep با ضریب تعیین بترتیب 79/0 و شاخص توافق 93/0 با تأخیر یکروز انجام پذیرفت و پیشنهاد گردید که در مناطقی که فاقد ایستگاه جو بالا هستند، از داده¬های ncep استفاده گردد.